Tiny House liefhebbers zijn op zoek naar kleine vrije woonruimte met een kleine ecologische footprint én locaties waar ze mogen staan met hun huisje. Vooral dat laatste is een uitdaging. Hoewel er steeds meer plekken komen waar (groepjes) Tiny Houses bewust worden meegenomen in de stedelijke planning, kan het nog veel beter.
In het buitenland vond ik een paar onorthodoxe oplossingen voor de locatie schaarste. Leonardo di Chiara woont graag op open plekken in de binnenstad met zijn rijdende doorzonwoning en wil zo nieuwe buurtjes vormen. Katherine Wyvern heeft een hutje in een bos in Zuid-Frankrijk, dat ze helemaal zelf bouwde met cob. De voorbeelden zijn bedoeld ter inspiratie, om out of the box te zoeken naar locatie oplossingen.
Leonardo di Chiara Avoid
Kleine huisjes hebben bij de Italiaanse architect Leonardo di Chiara een gevoelige snaar geraakt, maar tegelijkertijd is hij sceptisch over hun gebruik. “Het typisch Amerikaanse Tiny House heeft aan alle kanten ramen en dat beperkt de mogelijkheden om midden in een stad te wonen, waar de ruimte beperkt is.” Hij introduceert een nieuwe bouwtypologie: het verrijdbare rijtjeshuis. Alleen de voor- en achterkant zijn voorzien van ramen. ‘Zo creëer je samenhang met je buren, die in hetzelfde rijtje wonen.”
“Veel mensen willen in grote steden leven, maar betaalbare oplossingen ontbreken vaak,” stelt Leonardo. “Steden blijven hun aantrekkingskracht behouden door de culturele uitwisseling en de mogelijkheid om er te werken. Maar een niet te stoppen groei maakt het moeilijk voor mensen met een lager inkomen en nieuwkomers om zich te vestigen in de stad.” Leonardo gelooft in een verdere verdichting van de stad. Niet met wolkenkrabbers, maar met migrerende buurten. Er wordt een kleine nederzetting gevormd, die na verloop van tijd kan verkassen naar een andere locatie.
De mobiele gemeenschap zal, naar Leonardo’s overtuiging, de ruimten bezetten die momenteel niet door de stad worden gebruikt. Kleine huizen kunnen van locatie veranderen afhankelijk van de ongebruikte ruimte binnen de bestaande stedelijke structuur. De bewoners bouwen buurtjes, die volledig integreren in de stad, maar wel een eenheid vormen, die profiteert van de complexe infrastructuur die de gemeente haar bewoners al biedt. Maar wat krijgt de stad ervoor terug? Leonardo weet het wel: “Creativiteit, nieuwe ideeën, diversiteit, openheid voor vreemde culturen en de mogelijkheid om te leven in vergeten plaatsen.”
Natuurlijk kan de beperking in uitzicht en de nabijheid van buren een nadeel zijn, als je in een vrijstaand Tiny House wilt wonen. Maar zoeken naar gecombineerd plaatsen van gelijkvormige kleine woningen is misschien wel een goede oplossing om minder gezamenlijke ruimte in te nemen. En dat maakt de locatiekeuze waarschijnlijk groter.
Katherine Wyvern
Diep in een groot bos in Zuidwest Frankrijk vind je, als je goed zoekt, het zelfgebouwde cob huisje van Katherine Wyvern. De kunstenares, prijswinnend schrijfster en cob-bouwer heeft jarenlang gereisd over de wereld en voelt dat dit de plek is om een eigen woning te bouwen van klei, stro en water. Katherine’s talent voor vormgeving zorgt voor unieke details en afwerkingen.
Katherine heeft gewoond in Italië, Noorwegen, Duitsland, Frankrijk en Spanje met een tipi of yurt om in te wonen en een paard als vervoermiddel. Ze heeft gewerkt als drukker, lasser en tuinman, en schrijft voornamelijk poëzie, fantasie en erotica. Daarnaast maakt ze houtsnijwerk en potloodtekeningen met grafiet. In haar cob huis voelt ze zich helemaal geaard: ‘Ik woon op twee hectare grond, die ik in 2014 heb gekocht, en besteed veel van mijn tijd aan onze kleine boerderij met een grote moestuin en allerlei soorten dieren.’
In 2016 is Katherine zich gaan verdiepen in cob bouwen (zand, klei en stro), omdat ze een pizzaoven wilde bouwen. ‘Ik ben een Italiaans boek tegengekomen over de bouw van kleiovens en klei rond ons terrein gaan opgraven.’
Ze ontdekt dat ze uitstekend bouwmateriaal onder hun voeten hebben, plakkerig maar ook korrelig en sterk: ‘Op ons land stond ook een omgevallen ruïne van een klein stenen huisje. Ik heb de klei in eerste instantie gebruikt om reparaties aan de overgebleven muren uit te voeren.’ De kleikunstenares verdiept zich in bestaande cob gebouwtjes en maakt een plan om op de ruïneresten ook de ontbrekende muren te herbouwen.
‘Ik heb alle stenen muren en cob zelf gemaakt. Ik geniet ervan om alleen en onafhankelijk te bouwen. Mijn man heeft geholpen bij het bouwen van het dak, omdat het werken met vijf meter lange spanten mijn fysieke kracht te boven gaat.’
Niet iedereen wil wonen in een bos, waar vaak de afstand tot voorzieningen groter is en de bomen kunnen zorgen voor veel schaduw. Toch kan het zoeken naar open plekken in remote locaties nieuwe kansen bieden voor (off-grid) Tiny Houses. Genoeg groen om je heen om van te genieten en voor te zorgen.
Fotocredits: Leonardo di Chiara en Anna Fontanet Castinello, Katherine Wyvern.
Dit artikel is een bewerking van artikel dat Marcel eerder schreef voor Klein Wonen Magazine
Geef een reactie